Verslag Nijmeegse Vierdaagse 2017

Verslag Nijmeegse Vierdaagse 2017

Blauwe maandag

Na in het weekend alle tassen ingepakt te hebben, maandagmorgen in de auto gestapt op weg naar Otterlo. Deze vierdaagseweek slaap ik weer bij mijn ouders thuis. Eerst had ik nog een hotelkamer geboekt, maar van dat geld kan ik beter op vakantie gaan.

Na thuis alle tassen afgezet te hebben, ben ik doorgegaan naar Nijmegen. De hele week parkeer ik weer mijn auto op de P+R Nijmegen Noord, dus ook vandaag. Op de wedren kom ik direct al een enkele Walker tegen. Na een gezellig praatje, het rode polsbandje en de goodiebag opgehaald. Ondertussen appte ik met mijn tante, die ook op weg was naar de Wedren. Een tijdje later even gezellig bijgebabbeld en elkaar succes gewenst. Daarna richting de meetingplek van de Walkers gelopen, en gezellig staan kletsen met een paar voor mij al bekende en tot dan toe onbekende Walkers. Jannie bracht nog even een vierdaagsespecial mee, zodat ik thuis nog wat extra leesvoer had.

Na een tijdje de wedren verlaten, en weer richting de auto. Nog even langs de supermarkt gegaan, om genoeg voorraad voor de komende 4 dagen te hebben voor de inwendige mens. Alles klaargezet voor de volgende dag, zodat ik ’s nachts na het opstaan zo min mogelijk hoef na te denken en te doen. Rond half 10 onder zeil gegaan, en (gelukkig!!) direct in slaap gevallen. Op naar de dag van Elst, of eigen Bemmel…

Dag van Bemmel

02:00 uur. De wekker wekt. De dag begint goed, want ik ben direct lekker wakker geworden :) Ik heb er zin in, en na de voeten en de inwendige mens de gewenste verzorging te hebben gegeven, gaat het richting Nijmegen voor dag 1.

04:07 uur. Mijn startscan is gedaan. De vierdaagse is echt begonnen. Deze eerste dag is anders dan andere jaren, we lopen de route omgekeerd. Vanaf de Waalbrug direct de dijk op richting Oosterhout. Op de dijk kon heerlijk doorgelopen worden, en voor het gevoel leek deze ook nog eens korter. In Oosterhout is het erg rustig zo vroeg in de morgen. Vanaf Oosterhout gaat het richting Valburg, via Slijk-Ewijk met de herkenbare U-bocht. Het is toch even wennen het andersom lopen, want normaal weet je ongeveer hoe ver een herkenningspunt nog ongeveer is, maar het is nu soms lastig inschatten. Dat maakt het ook wel weer leuk :)

De eerste rust is vandaag de Oase. Erik en Carla staan alweer helemaal klaar, de helden! Het leuke aan de vroege Oaserust is dat alles nog dicht bij elkaar loopt en je zo nog genoeg bekenden ziet :) Na een bakkie koffie en een hanensoepje ben ik samen met Robert richting Elst gegaan.

In Elst was het goed doorlopen, maar het feest miste ook. Elst is Elst niet meer deze vierdaagse. Dan maar lekker doorlopen op weg naar de 50km-lus. Op een gegeven moment heb ik Robert achter gelaten, en met een lekker tempo de lus doorgelopen. In Elden krijgen we nog steeds een vers appeltje, die ik afsla. In Huissen is het een gezellige boel, en is het daarvan genieten.

Bij het KWBN-meetingpoint wil ik gaan rusten, maar het is me te druk. In een rustig tempo doorgelopen, genoten van het feest in Bemmel, maar weinig zin om even te stoppen. Via Lent richting de Waalbrug in Nijmegen, en de finish is tegen 13:30 uur in zicht. Laatste kilometers echter niet meer zo genoten, mentaal een dip en was er wel klaar mee voor vandaag.

Na een half uurtje op de wedren in de schaduw te hebben gezeten, op weg naar de pendelbus. Daar is het druk, en ik sta in de rij te wachten. Ineens komt er een flinke misselijkheid opzetten en begint alles te draaien. Ben snel gaan zitten met het hoofd wat omlaag, en een vrouw vraagt direct of het wel goed gaat. Nou niet echt, maar gelukkig zakt het snel weer wat weg. Er komt een bus, en de vrouw dringt er sterk op aan dat ik als eerste naar binnen ga, en mensen laten me direct voor. Ik heb geen keuze, ondanks mijn protest. Eenmaal thuis is de koek echt helemaal op. Alles voelt ontzettend zwaar aan, en de moeheid slaat in als een bom. Daarnaast heb ik het gewoon koud, en een hete douche helpt zelfs niet. Direct even een half uurtje geslapen, daarna wat gegeten, en om half 7 direct weer naar bed. Waarschijnlijk een milde zonnesteek opgelopen. Na alle beslommeringen van de weken voor de vierdaagse, ben ik deze eerste dag veel te gretig begonnen. Op hoop van zegen, op naar dag 2.

Dag van Wijchen

02:00 uur, de wekker gaat alweer. Eigenlijk ben ik voor de wekker al wakker, 8 uur slaap heeft zijn effect :) Werd ik tijdens ‘de nacht’ nog wakker met knallende hoofdpijn, nu heb ik er weinig last meer van. Voor de zekerheid neem ik wel een ibuprofennetje. Ik voel me goed, veel beter dan verwacht. Ik heb zin in deze tweede dag!

Het belooft een warme dag te worden, en ik ben vastbesloten vandaag mijn rusten goed te nemen en meer te genieten. Om 04:05 uur langs de startscan, en deze tweede dag is begonnen. Ik voel wel een lichte pijn in m’n linker scheenbeen, dus daar begint weer een pees te klooien. Des te meer reden om aan mezelf te denken. Dit is ook de eerste dag van drie op een rij dat de eerste kilometers exact hetzelfde zijn. Eerlijk gezegd vind ik dat erg saai, en daarom is het verstand op 0 en gewoon gaan lopen. Eenmaal over de A73 heen, al zwaaiend naar de aanstormende toeterende (vracht)auto’s, vind ik het weer lekker lopen. De Heumenseweg richting Alverna is lang, maar vind ik altijd een leuke weg om te lopen. Het heeft een bepaalde gezelligheid met alle rustposten om je heen zo in de vroege ochtend, en in Alverna wordt natuurlijk het feestje gevierd. Een goede vriend had gevraagd of ik hem wakker wilde bellen om 06:00 uur. Om 6 uur en kwart over 6 gebeld, maar geen gehoor. Om half 7 een paar keer achter elkaar gebeld, geen gehoor. Net voor de splitsing met de 30 km neem ik even een rustpauze, eigenlijk mijn vaste plek van de laatste jaren. Nog maar een keer bellen, en daar komt eindelijk een stem aan de andere kant van de lijn. Gelukkig, hoef ik daar niet meer over in te zitten. Net nadat ik een tijdje met hem gekletst hebt, komt Gert-Jan langslopen. Ik roep hem, en hij komt ook even een pauze houden. Omdat ik al een tijd zit, laat ik hem op een gegeven moment achter, en ga ik richting de 50 km lus.

De lus heeft eerst Balgoij in zich, een gezellig dorpje, maar daarna begint een kilometerslange dijk die afsluit met een pad vol losliggende rollende stenen. Dat laatste is voor de blarenlopers een ware lijdensweg. Voor me loopt een groepje douaniers uit diverse landen, en ik haak daarachter aan. Ze hebben een voor mij uitstekend tempo. Erg leuk om te zien hoe ze soms met handen en voeten met elkaar moeten communiceren, want zoals ik begreep bevat de groep Fransen, Hongaren, Belgen, Nederlanders en anderen nationaliteiten, en Engels is niet voor iedereen de voertaal. Een oudere man in dit groepje heeft een tas met daarin een bak vol snoep, en eens in de zoveel tijd gaat hij de hele groep door om een snoepje uit te delen. Leuk om deze, laat ik zeggen, verbroedering zo te zien :)

Al lopend vliegt de weg van deze lus zo onder me door, en ja, ik vind het nog steeds een roteind deze dijk. Met name als je op de dijk loopt en je rechts van je andere 50km-lopers ziet lopen, en dat nog kilometers ver is voor je daar ook bent. Maar Wijchen komt al snel in zicht, en daarmee ook de Oase. Ik loop heerlijk, dus kan genieten van het feestje in Wijchen. De Oase is nu snel daar. Een pannenkoek met spek gaat er na deze grootste helft zeker in.

Met de tweede dag heb ik elk jaar mentaal gezien de meeste moeite. Het stuk vanaf Wijchen naar Beuningen, en met name het stuk vanaf Beuningen naar Nijmegen, vind ik altijd veel te lang duren. Maar vol goede moed ben ik gaan lopen. Eigenlijk weinig bijzonders te melden over dit gedeelte van de route. Ik loop heerlijk en geniet van het feestje onderweg. Op de route is het helemaal niet zo druk, wat ik helemaal niet erg vind. De warmte valt mij erg mee, heb er weinig last van. Ergens na de sluizen van Weurt zou Sabine moeten zitten, dus dat hou ik in de gaten. Ze zit er (uiteraard) en daar even kort staan kletsen, terwijl Angelique ook nog even komt buurten, die ik eerder die dag ook al eens gezien had. Na 5 minuutjes doorgelopen, verder Nijmegen in, richting de Waalkade en het hoogtepunt van de roze woensdag. Dat feestje is echter minder uitbundig dan ik voorgaande jaren heb meegemaakt, misschien omdat ik wat vroeger ben dan voorheen. De finish komt nu al snel in zicht, en tegen 13:30 uur haal ik de startkaart op voor dag 3.

Ik ben volgens mij nog nooit zo goed door de tweede dag gekomen, maar ik herinner me dan ook vooral de mentaal zware tweede dagen ;-) Bij de opstapplaats van de pendelbus richting de P+R hangt chagrijnigheid, er staan veel mensen te wachten, terwijl ze rijden met kleine busjes voor 20/25 personen. Nu helpt chagrijnigheid helemaal niets, dus ik kijk gelaten toe hoe iedereen zich verdringt voor de bussen. Uiteindelijk kan ik, na 3 (of meer) bussen wachten, eindelijk naar m’n auto. Daar koop ik traditiegetrouw een ijsje. Mijn broertje is vandaag jarig, dus deze avond ook nog een verjaardag. Om zes uur daarom even naar bed voor 2 uurtjes slaap, en even na achten schuif ik aan bij de verjaardagsvisite. Rond half 10 maar weer mijn bed opgezocht.

Dag van Groesbeek

02:00 uur, weer die wekker. Deze keer word ik wat minder makkelijk wakker, dus heb even een kwartiertje nodig om wakker te worden. Ik stap de badkamer in om me even wat op te frissen, draai de kraan open, en… geen water… Wat zullen we nou beleven? Naar de kraan in de keuken, geen water… Zit er toch niets ander op dan even m’n ouders wakker te maken. Nu blijkt dat een keer in de zoveel weken de waterpomp zichzelf schoon spoelt (op de boerderij heeft m’n vader een eigen grondwaterpomp). Dat betekent voor mij gewoon pech, want er is op dit moment weinig aan te doen. Er zit nog wat water in de waterkoker, en dat kan ik gelukkig gebruiken voor het tandenpoetsen en dergelijke. Mijn fles vul ik met citroenwater wat nog overgebleven was van de verjaardag. Ondanks deze kleine tegenslag, gewoon op weg richting Nijmegen. De bliksems schiet door de lucht als ik op weg ben, dus dat belooft weinig goeds voor zometeen. Heb deze morgen wel een beetje last van stijve bovenbenen, en mijn linker scheenbeen/enkel sputtert ook wat tegen.

Zo weinig water als ik thuis had, zo veel water komt er uit de lucht vallen exact om 04:00 uur. Het komt er werkelijk met bakken uit. Nu sta ik in de startrij nog redelijk verscholen onder de bomen, dus ik heb daar nog enigszins profijt van. De regenponcho doet goed dienst, en onder gestage regenval worden de eerste kilometers afgelegd. Nog één keer gaan de hemelsluizen goed open, en daarna wordt het gelukkig droger. De poncho kan weer uit, maar mijn gevoel zegt dat dit zeker niet de laatste bui was voor vandaag.

Ergens bij Malden/Molenhoek haalt een wandelbekende (Edwin) mij ineens in, en ik roep hem aan. We raken gezellig aan de praat, en het gaat in een behoorlijk tempo. Hij wil in Plasmolen gaan rusten, en samen lopen we richting deze rust (B&B Zes). De kilometers vliegen zo wel onder me door. Het tempo is eigenlijk te hoog, en ik merk het aan m’n linker enkel. Daarom besluit ik ook om hem na de rust te laten gaan, zodat ik op een rustiger tempo door kan gaan. We zitten net bij de rust onder een parasol, als er weer druppels beginnen te vallen. Even later valt het er weer met bakken uit, maar gelukkig zitten we redelijk droog. De ergste regen lijkt voorbij, en net als ik me weer klaar heb gemaakt om verder te lopen, gaan de hemelsluizen weer open. Nu ik toch droog sta, blijf ik hier nog maar even staan voorlopig. Zo wordt het een lange rust van een uur.

Zodra het weer enigszins droog is, zet ik de pas er weer in. Er dreigt nog een bui te vallen, dus de poncho laat ik voorlopig even aan. Vanaf Plasmolen gaat het richting de 50km-lus. Sinds vorig jaar gaan we hier door een natuurgebied richting Gennep. Dit zijn uiteraard geen asfaltpaden, en nu valt er tijdens dit gedeelte nog een lekker buitje. De bruinrode modder spettert dus lekker in het rond, en menig kuit heeft een modderbadje gehad.

In Gennep kan de poncho weer uit, en dat blijft deze ook de rest van de dag (gelukkig!). In Gennep is het weer erg gezellig, altijd weer een leuk plaatsje, maar wel kort. Een kaneelbroodje wordt ook dit jaar weer aangereikt, zeer smakelijk! Vanaf Gennep lopen we zo Ottersum in, wat ook een plezier is om doorheen te lopen. Een brede weg met aan beide kanten gezellige mensen en terrasjes. Even opladen, want na Ottersum komt nog wel Aaldonk, maar de rest van de route is lang en saai. Vooral het laatste stuk richting (de Ringbaan) richting Milsbeek is een voor het gevoel ontzettend lang stuk.

Op het punt waar de 40 km er weer bij komt, een rust genomen, wat ik ok al jaren doe. Even opladen met een lekker tomatensoepje. Ik voel nu toch wel mijn beide enkels. Ze moeten nog een dag, dus die hebben het gewoon nog even vol te houden. Een man naast mij op het bankje is uitgebreid zijn vochtige voeten aan het behandelen. De blaren spatten er bijna uit, en met medelijden volg ik zijn verrichtingen en geef ik was advies. Onder mijn succeswensen vervolgt hij zijn weg, en ik hoop dat hij de finish gehaald heeft. Zelf heb ik ook even mijn voeten gelucht (geen blaar te bekennen overigens) en na een tijdje ook mijn weg weer vervolgt. Hier doet de eerste heuvel (St. Jansberg) zich aan, misschien wel de meest pittige van het stel. Ik vind het heerlijk om hier tegen op te lopen, even wat anders dan de platte lange wegen. Via Grafwegen komen we eerst door Breedeweg. Ik hoor mensen al hardop denken dat ze Groesbeek binnen komen, maar helaas voor hen zal dat nog een stuk verderop zijn. De gezelligheid is er overigens niet minder om, vanaf hier is het eigenlijk veel gezelligheid onderweg. Vanaf Breedeweg loop je namelijk ook zo Groesbeek in, waar de 30 km zich ook invoegt. Vanaf hier is het altijd erg druk, vooral als er bananen of iets dergelijks worden uitgedeeld. Dit jaar helemaal niets van dat alles, blijkbaar heeft de organisatie besloten om niets meer te laten uitdelen, om dat soort opstoppingen te voorkomen. En eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet erg.

De drukte valt overigens ook erg mee. Op de Zevenheuvelenweg is prima te lopen, al neem ik wel het fietspad. Ergens op driekwart zit dan de Oase, en ik was verrast hoe snel die voor mij opdoemde. Vanaf daar is het nog zo’n 7 km, tenminste volgens mijn app. De app van Larissa vertelde dat het nog 5,5 km zou zijn. Gezien de gelopen tijd heeft mijn app er dichter in de buurt gezeten ;-)

De laatste 7 km dus ingezet, op naar Berg en Dal en Nijmegen. De enkels stribbelden wel wat tegen, maar ik kon prima doorlopen. Daarnaast ook totaal geen last van opstoppingen op de route, wat andere jaren toch echt wel eens anders is geweest. De laatste kilometers zo prima uitgelopen, en ook kunnen genieten van alle gezelligheid onderweg. Rond 14:30 uur was de finish daar. Het ijs smaakte weer prima op de P+R. Eenmaal thuis merkte ik echter wel veel pijn in de rechter enkel. Onderweg mijn moeder al opdracht gegeven om een zak ijs te kopen, dus thuis na het douchen een zak ijs op de enkel gelegd. Er zat duidelijk een verdikking, maar die zakte na het koelen vrij snel weg. Het is te hopen dat morgen de pijn meevalt. Om half 8 het bed weer opgezocht, en direct in slaap gevallen. Op naar dag 4.

Dag van Cuijk

02:15 uur, de wekker een kwartier later gezet. Weer prima geslapen, en deze morgen wel gewoon water uit de kraan ;-) De enkel lijkt goed mee te werken, de verdikking is weg en de pijn is weinig voelbaar. Op de P+R is dat echter even heel anders. Het lopen naar de pendelbus gaat met pijn in de rechter enkel, en ook mijn linker knie zeurt flink als ik de trap omhoog loop. Dit belooft geen fijne start te worden..

De start verloopt stroef, ik sta in de verkeerde rij wat dat betreft. Links en rechts vliegen mensen bijna langs de startscan, maar de startmeneer voor mij heeft een scanner die heftig tegensputtert. Niet erg, we hebben gewoon de hele dag de tijd. Na dus langer dan normaal in de rij te hebben gestaan, de pas er rustig ingezet. De pijn was behoorlijk in de rechter enkel, ondanks het nemen van een ibuprofen. Het duurt toch ruim 1,5 uur voor de pijn weg begint te zakken. Ik begin weer plezier te krijgen in het wandelen, en ik kan nu lekker doorstappen. De eerste 10 kilometer is toch weinig bijzonders, die heb ik de vorige 2 dagen ook al gezien. Ik begin te beseffen dat dit alweer de laatste dag is, en geniet echt van alles om me heen. Het stuk langs de Overasseltse en Haterse vennen is altijd weer prachtig, vooral met de opgaande zon. Ergens in het begin van de 50km-lus wil ik mijn eerste rust gaan houden, maar ik vergis mij compleet. We lopen namelijk Overasselt uit, en ik dacht dat er nog wel een dorpje of rustplek tussendoor zou komen. Niet dus, want eenmaal op het betonpad is er daarvoor echt geen ruimte meer. Het betonpad slingert zo richting Nederasselt, en ik hang achter een groep politiemannen/vrouwen en kan zo lekker doorstappen. Op een gegeven moment komt Robert ineens naast me lopen. Samen lopen we zo door Nederasselt, over de stuw bij Grave, richting Grave zelf. Daar willen we allebei gaan rusten, maar we lopen eigenlijk ook zo Grave weer uit. Robert gaat ergens op een muurtje zitten, en ik loop nog iets door om ergens koffie te kunnen halen. Deze eerste rust is ongepland veel verder dan ik van tevoren bedacht had, namelijk op 21 km, maar ik voel me goed. Na een wat langere rust met een bakkie koffie en wat krachtvoedsel in de vorm van o.a. een banaan, weer op weg voor het volgende deel van deze dag.

Vanaf Grave is het een lange rechte weg richting Gassel, maar op de één of andere manier heb ik daar nooit zo veel moeite mee. Misschien omdat er langs de weg best veel mensen zitten, misschien omdat het de laatste dag is, of misschien omdat we op dit deel van de route ook veel militairen hebben die meelopen. In ieder geval is het heerlijk lopen. De enkel zeurt iets, maar ik heb er weinig last van. Via Gassel op weg naar Beers. De 40 km komt even buurten, maar al snel verlaten we hen ook weer, en gaat het via Vianen richting Cuijk. De weg naar Vianen is altijd een beetje saai, maar het voordeel is dat er alle ruimte is om te wandelen. In Vianen is het gezellig versiert, zitten wat mensen langs de kant, maar verder is daar weinig boeiends. Het is wachten op het feestje in Cuijk, en dat is spoedig in zicht.

Daar waar de 40km erbij komt, stop ik even bij een koffiekarretje, waar ik een icecappuccino haal. Net voorbij de spoorlijn op een muurtje even gerust en mijn familie wat beeldmateriaal gestuurd van wat zij aan het missen waren. Ook dit jaar staat niemand mij op te wachten in Cuijk of bij de finish namelijk.

Op een gegeven moment gaan de spoorbomen dicht, en zoek ik rap mijn spullen bij elkaar. Net voordat de spoorbomen weer open gaan, vervolg ik mijn weg. Ik heb samen met een enkele andere wandelaar alle ruimte, en het publiek lijkt er bijna alleen voor mij te zijn. Nog nooit heb ik zo ontzettend genoten van Cuijk. Een soort euforisch gevoel krijg ik, niet te beschrijven. Vanaf Cuijk gaat het over de pontonbrug de dijk op richting Mook. Op de dijk is het helemaal niet zo druk, en ik kan ook hier heerlijk doorlopen. In Mook is het feest, en vanaf daar richting Molenhoek, waar het eveneens feest is. Het gevoel wat ik in Cuijk had, komt hier nog meer binnen. Ik geniet ontzettend van al het feest. Uit het niets komen ook hele andere emoties naar boven, en ik moet moeite doen om niet de waterlanders te laten lopen. Dan is daar de Oase, en kan ik mijn laatste rust pakken. Even bijkomen van dit gedeelte.

In de Oase is de verzorging weer op en top, en is het genieten van de ballen. Diverse Walkers komen de tent in. Ook Martin, die ik deze week naast blauwe maandag nog niet gezien had. We besluiten samen verder te lopen. Bij het weglopen merk ik het meteen, de rechter enkel heeft dringend veel rust nodig. De pijn was er weer, niet zo heftig als in de ochtend, maar het zeurde flink. Gelukkig zijn het de laatste kilometers voor deze week. We komen in de buurt van een groep doedelzakspelers, en daar blijven we in een rustig tempo achter hangen. Prachtig om die te horen spelen! Ondertussen komen we in de buurt van Sabine, die we ook zien. Daar een hele korte stop, want Martin wil graag de doedelzakspelers nog blijven volgen. Zo gezegd, zo gedaan, en zo lopen we een stuk met hen op. Op een gegeven moment toch maar doorgelopen, en de Via Gladiola vervolgd. We worden bij een kruispunt tegen gehouden om het verkeer door te laten, en als we verder kunnen lopen, hebben we een zee van ruimte. Zowel Martin als ik hebben nog nooit op zo’n rustig parcours de Via Gladiola kunnen lopen. Tot aan de finish is het zo rustig, en we hebben zo lekker kunnen doorlopen, ondertussen genietend van alle mensen langs de kant. Bij de finish even de fotootjes genomen, en daarna op naar ons behaalde resultaat. Voor mij ligt het zilveren kruisje met kroon klaar, goed voor de zesde deelname. Was is die mooi!

Op de wedren komen we Edwin en een vriend van hem tegen, en met z’n vieren hebben we nog een tijd onder een boom gezeten, onder het genot van een cola of biertje. Daar trek ik ook even mijn schoenen uit, en mijn rechter enkel is nu echt dik geworden. Gelukkig heeft hij het goed volgehouden, maar dit zal wel even wat hersteltijd kosten. Er zit duidelijk een peesontsteking onder. Na een tijd de anderen vaarwel gezegd, en op weg gegaan naar huis.

Stille zaterdag

En dan is het zaterdag, die ontzettend stille zaterdag. Ik ben totaal niet vermoeid, wat ik echt opvallend vind. Deze week heb ik ook meer geslapen dan andere vierdaagses, en dat heeft blijkbaar effect. Het lopen gaat vandaag wel lastig, ik hink wat en doe lekker rustig aan. Pootje omhoog, en ijs erop. De enkel blijft erg dik helaas. ’s Middags alle tassen ingepakt, en begin van de avond zit ik weer in Amsterdam. Wat een geweldige week heb ik weer achter de rug, en wat is het weer ontzettend snel gegaan!

Wat betreft de enkel: zondag was de pijn val veel minder, de dikte is echter pas een paar dagen daarna helemaal verdwenen. Nu voel ik af en toe nog een zeurend pijntje tijdens een wandelingetje, maar het lijkt zich goed te herstellen. De vierdaagse goed doorgekomen, en het heeft me een positieve boost gegeven! Nog even een aantal dagen werken en scriptie schrijven, en dan wacht een korte vakantie in Spanje. Daarna is het weer echt aftellen naar volgend jaar, want ik denk dat ik nog geen afscheid kan nemen van de 4daagse ;-)

Voorjaarswandeling Water en Duin Castricum, 23 april 2016, 25km

Nu ik in Amsterdam woon, kan ik eens wat andere wandeltochten proberen dan de gebruikelijke tochten op de Veluwe en omgeving. Dus vandaag richting Castricum gegaan voor de voorjaarswandeling Water en Duin. Zoals de naam doet vermoeden, zo was het ook.

Op de heenweg twijfelde ik, de 35 km of toch de 25 km doen? Besloten om me in te schrijven voor de 25 km, ook omdat ik thuis nog wat dingetjes wilde doen. Achteraf gezien ben ik blij dat ik deze keuze gemaakt had.

Vanaf de start bij Bezoekerscentrum De Hoep ging het door het bos over een verhard pad. Beetje slingerend vervolgde de route zich, en links en recht zoefden mountainbikers en hardlopers voorbij. Na ruim 5 km was daar de eerste stempelpost. Vanaf daar wat klimmetjes door het bos tot aan een splitsing. Toen ging het fout. Een bordje met grote felgele pijlen gaf aan rechtdoor te gaan over onverhard pad. Op de routekaart zag ik echter dat we over een verhard pad moesten. Ik ben toch maar de pijl gevolg, maar na een kleine kilometer omgedraaid. Dit kon niet kloppen. Terug bij het bordje met pijlen hing daarboven een andere pijl met een aantal afstanden, die de andere kant op wees. Over verhard pad. Hier was dus iets helemaal mis. De groep verwarde mensen werd groter, maar de meesten vervolgden hun weg over het verharde pad. Maar goed ook, dat was de goede route. De andere route was namelijk van de 35 km. Beetje zuur als je daar halverwege achter zou komen en je zou maar 15 km willen lopen ;-)

Het pad liep regelrecht naar het strand. Op de routekaart was al duidelijk te zien dat er een flink stuk over het strand gelopen moest worden, maar liefst 6,5 km. Aangekomen op het strand bleek deze ook niet echt heel gemakkelijk te bewandelen. Er was niet echt een verhard stukje strand. Of het was zo nat dat je 10 cm naar beneden zakte, of het was mul, of het bestond uit allemaal schelpen. Ook de wind was behoorlijk, maar goed te doen. Na 4,5 km was daar de 2e stempelpost. Dat was een pittig stukje, maar er kwam nog 2 km aan. Nou, die was heel erg zwaar. Er kwam een buitje opzetten, waardoor de wind fors toenam. Half tegen de wind in hangend was het zowat vooruit ploeteren. Net voordat ik het strand af moest, begon het te hagelen. Het striemde over het gezicht, dus ik ben even gaan hollen naar de stranduitgang. En wat voor één! Stijl omhoog in heel erg mul zand. Puffend en hijgend kwam ik boven. In al de jaren dat ik wandel ben ik nog nooit buiten adem geweest. Vandaag was dat voor het eerst. Wat was dit een zwaar stuk!  Bovenop de duin loonde het uitzicht gelukkig wel!

Nu ging het een flink stuk door de duinen, meest over onverhard pad. Af en toe pittige klimmetjes, dus de benen gaven dat wel aan. Nog even met 2 vrouwen opgelopen om wat te kletsen, en daarna de route alleen verder afgelegd. Het zonnetje scheen heerlijk! Ook na de 3e stempelpost bleef de zon maar branden. Heerlijk temperatuurtje op deze manier. Aan het einde liep de route nog over een camping, waarna de finish in zicht kwam. Mijn doel was binnen 4,5 uur. Dat is op het nippertje gelukt. Halverwege had ik dat doel al haast opgegeven door de zwaarte van deze tocht. Ben uiteindelijk heel tevreden, en ook blij dat ik dus de 35 niet heb gedaan. Dan had ik nog minder kunnen doen thuis.

De prijs was overigens best hoog. 6 euro, 5 euro als wandelbondlid. Echter kreeg je onderweg af en toe een stuk fruit, en je kreeg een zeer duidelijke routekaart in kleur! mee. Wat dat betreft kreeg je er wel wat voor terug. Een aanrader deze tocht, want hij is prachtig! Maar wees wel berekend op zware gedeeltes ;-)

Midden Veluwe Wandeltocht Apeldoorn, 19 maart 2016, 30 km

Na al diverse eigen trainingen (soms samen met mijn tante) gedaan te hebben, was dit de eerste georganiseerde wandeltocht van 2016. Afgelopen donderdag had ik in m'n eentje nog een rondje gemaakt van 25 km. Ik heb het voordeel dat ik verschillende tempo's gewoon goed kan volhouden. Een langzamer tempo met anderen gaat net zo goed als een snel tempo in m'n eentje. Zo had ik afgelopen donderdag uiteindelijk een gemiddelde snelheid van maar liefst 7 km/h, voor mij een record. Daarom was ik ook uitermate tevreden en was ik benieuwd hoe het me vandaag bij deze georganiseerde tocht zou vergaan.
De start was bij het Van der Valk hotel vlakbij de A1 nabij Apeldoorn/Ugchelen. Voor mij is dat maar 20 minuutjes rijden, dus bijna een thuiswedstrijd ;) Rond 9 uur kwam ik aan, dus ik dacht snel te kunnen starten. Dat viel tegen, want het was zo druk bij de inschrijvingen, dat er een lange rij stond. Na 20 minuutjes was ik eindelijk aan de beurt en om 9:25 uur stapte ik de route op. Nu, zeg Veluwe en je zegt bos. Zo was het ook. De eerste 12,5 km was een en al bos en soms wat heideveldjes. Mooie bos- en heidepaadjes, veelal onverhard uiteraard. Heb lekker door kunnen stampen, en na een kleine 2 uur kwam ik aan bij de rust. Even 10 minuten gezeten onder het genot van een bakkie leut, en vrolijk aan de lus van de 30 km begonnen. Het was erg goed bepijld, dus geen kopzorgen over de route :) Het ging richting Radio Kootwijk. Voor mij bekend terrein, want ik wandel er nog geregeld. Onder het grote bekende gebouw van Radio Kootwijk door, ging het weer over heide en bos. Vooral het laatste gedeelte van deze lus was redelijk pittig met wat venijnige klimmetjes en mulle paadjes. Maar het tempo bleef (verbazingwekkend) hoog. De rust was weer in zicht (dezelfde als de eerste rust), en na 22,5 km ging er wel een lekkere gehaktbal in. Stiekem liep ik daar ook wel naar toe ;)
Na een kwartiertje zitten was het tijd voor de laatste ruim 7 km. Had nog genoeg energie en het tempo bleef voor mijn doen behoorlijk hoog. Ondanks de toch wel pittige klimmetjes door het bos, kwam ik na een uur alweer aan bij de finish. Ik heb uiteindelijk over deze 30 km minder dan 5 uur gedaan inclusief de pauzes, dus ben uitermate tevreden. Dit stelt gerust richting de Kennedymars op 21 mei en uiteraard de 4daagse :) Deze tocht is zeker een aanrader voor mensen die van onverhard, bos en heide houden. Er komen veel stukken van de Apeldoornse Vierdaagse in voor, hoe kan het ook anders als dit ook de organisator is van deze tocht. Ik heb er weer van genoten, en op naar de volgende georganiseerde tocht. Heb nog geen idee welke, maar dat bedenk ik t.z.t. wel weer :)

Lentetocht Beek Montferland, 2 mei 2015, 40 km

Vandaag, 2 mei, in Beek Montferland gelopen. 's Morgens redelijk vroeg weggegaan, ruim een half uur rijden vanaf hier. Daar aangekomen direct ingeschreven en op weg gegaan voor de 40 km. Het zonnetje scheen al uitbundig, en echt koud was het ook niet meer. Het beloofde echt een hele mooie dag te worden.
De route bestond uit 3 lussen, waarbij je 2 keer op dezelfde rust kwam. De route werd aangegeven d.m.v. gekleurde bordjes, wat duidde op linksaf (geel vierkant), rechtdoor (witte driehoek) en rechtsaf (rood rondje). Beetje vergelijkbaar met bijv. de Internationale Familiedag in Hoenderloo of de Zwientjestocht in Ugchelen waar ze ook deze kleuren gebruiken. Ook wat de route betreft lijkt het erg op deze tochten, uiteraard dan wel in een andere omgeving. De route ging volop door het bos en langs/over weilanden. Prachtig! Vooral nu de zon uitbundig scheen en de bomen nog erg frisgroen zijn.. De eerste lus was 12,5 km, en de gang zat er al snel lekker in. Onderweg af en toe mooie vergezichten over de weilanden, en er kwam een heus damhertje in volle vaart de weg oversteken. De enige die het zagen waren de man voor mij en ikzelf. Er liep een groepje vrouwen achter mij, maar die praten net zo door alsof er niks aan de hand was. Goed, één keer met je ogen knipperen, en je had alleen aan het vele geritsel kunnen weten dat er een wild beest langsrende. Het was overigens ook gelijk het enige wild wat ik die dag gezien heb, vogels daargelaten.. Ik was om 7:40 uur gestart, en kwam 2 uurtjes later op de rust aan.
Eventjes 5 minuutjes gezeten, en gelijk maar weer door in de 2e lus. Was het de eerste lus al flink aanpoten vanwege al het klimwerk, in deze lus werd het haast nog erger. We leken meer te klimmen dan te dalen. Het was zeker een pittig tochtje. Lus 2 was overigens wel de mooiste lus. Onderweg een prachtig uitzicht vanuit het bos en vanaf een heuvel. Daarna was het weer tussen de weilanden door, en daar geniet ik altijd wel van. Vooral als de zon zeer uitbundig schijnt. Alles lijkt dan nog zo veel mooier :) De 2e lus was ruim 13 kilometer, en ook deze had ik na 2 uur gelopen. Het tempo was toch iets hoger dan in de 1e lus, ondanks wat oponthoud onderweg door ruiters die voor me liepen. Daar word je nl. ook niet gelukkiger van, niet alleen door het wat langzamer tempo, maar ook door de stank. En je uitzicht wordt er niet beter op ;-)
Op deze 2e rust heb ik even een kwartier rust genomen, met een lekker tomatensoepje. Daarna weer vol goede moed onderweg gegaan in de 3e lus. Ook deze was ruim 13 km. Het klimwerk was niet opgehouden, en nu was het soms echt even aanpoten. Maar goed, het heeft wel wat, al die bospaadjes. Dat was de 3e lus vooral, bos. Aan het einde liep de route nog even gezellig door het dorpje Beek, en om 14:15 uur kwam ik aan bij de finish. Ondanks de zware route heb ik toch een PR gelopen! Ik heb namelijk 39 km gelopen in 6 uur en 35 minuten. Mijn vorige PR op 40 km stond namelijk op iets meer dan 7 uur (jaar geleden). In verhouding is dat toch wel sneller :) Nu ben ik niet iemand die constant z'n PR wil verbeteren, maar als ik me goed voel en het wandelen gaat lekker, kijk ik er wel eventjes naar. Vaak weet ik na een paar kilometer al wat de tijd kan worden, en m'n eerste aanval op m'n PR is dus geslaagd. ;-)
Uiteindelijk was het dus een prachtige, goed bepijlde tocht (al was het soms wel even opletten). Voor herhaling vatbaar!

Bloesemtocht Geldermalsen, 18 april 2015, 40 km

Even twijfelde ik om een verslag te maken, maar ik doe het toch even :) Vandaag een prachtige 40km van de bloesemtocht in Geldermalsen gelopen. Het weer was echt uitstekend! Prachtig zonnig weer, met wel een beetje veel wind, waardoor de jas grotendeels wel aanbleef. Maar koud kon je het absoluut niet noemen, perfect wandelweer dus!
's Morgens om half 6 van huis weg gegaan, en eerst m'n tante opgehaald die mee ging lopen. Om kwart voor 7 stonden we in de hal bij de start. Eerst even een bakje koffie gehaald, de wandelclub van m'n tante opgezocht, en richting de start gehobbeld. Gelijk maar vol goede moed onderweg. Handschoenen aangedaan, want het was best wel fris. Het ging over diverse door militairen aangelegde bruggen, langs molens, door boomgaarden en over dijken. Zo liepen we langs de Linge, gezellig kletsend richting Beesd. Daar hebben we op bijna 11 km onze eerste rust genomen bij post Kroeze. We besloten na de rust uiteindelijk toch met z'n 2en samen door te gaan, en zo ging het op naar de grote lus van de 40km. Het was de 3e keer dat ik de bloesemtocht liep en ook de 3e keer de 40km, dus ik wist ongeveer wat komen ging. De lus van de 40km blijft echter nog steeds prachtig! Je komt er door een aantal hele mooi plaatsjes, namelijk Acquoy, Asperen en Gellicum. Ik zei al, mocht ik niet op de Veluwe gaan wonen, dan ga ik hier ergens wel wonen ;-)
We hielden onze 2e rust bij post Geofort, ergens tussen Asperen en Gellicum op ruim 26km. Laten ze daar nu net heerlijke broodjes met beenham en honing-mosterdsaus hebben! Heerlijk van genoten! Met nog maar ongeveer 15km in het vooruitzicht stapten we weer vrolijk door. De vaart zat er goed in, en aangezien de 40 km veel alleen loopt is dat prima vol te houden. We komen heel even samen met de 25km, om direct weer een lus te maken langs de Linge. Aan de overkant zie je de post van de 25km waar we 's morgens vlakbij waren. De 25km voegt zich weer een aantal kilometers bij. Op de één of andere manier is van deze wandelaars het tempo lager, dus dat werd een 'inhaalrace'. Nouja, niet zo dramatisch, maar we wilden het tempo wel graag een beetje erin houden. We maakten ons nog een laatste keer los van de 25 km, om na deze laatste 'lus' bij de volledige meute aan te sluiten. Nu gaat het tempo er wel echt uit, maargoed, het was nog maar ruim een kilometer tot de finish. Over 3en komen we daar uiteindelijk aan. Even onze herinnering gehaald en genoten van een heerlijk bakje kibbeling. De eerste 40 van 2015 zit er op! :-)

Internationale Familiedag Hoenderloo, 30km. 4 april 2015

Net als vorig jaar ook dit jaar meegelopen op de 30 km in Hoenderloo. Wederom een prachtige, goed 'bepijlde' tocht, en het weer was ook prima! Heb genoten van de omgeving en de gezelligheid :)
Er waren echter wel duidelijke verschillen met vorig jaar. Allereerst was de route anders dan vorig jaar, dus dat maakte het net wat interessanter. Daarnaast was het meest bewolkt, terwijl het vorig jaar volop zonnig was (en warmer ;-)). En wat vooral ook opviel was dat de bomen nog grotendeels kaal zijn. Vorig jaar stonden bijna alle loofbomen al volop in blad. Maar de omgeving blijft natuurlijk prachtig!
De 30 km had om de ongeveer 10 km een rustpunt, en beide rustpunten waren op dezelfde plek. Zo maakte je als het ware 3 lussen. De eerste 10 km heb ik alleen gelopen. Dan gaat het tempo er lekker in. Eerst door Hoenderloo, om vervolgens het bos in te gaan en al slingerend richting de eerste rust te gaan. De modder viel reuzemee, ondanks alle regen van afgelopen week! Natuurlijk was er wel modder, maar daar was goed om heen te lopen. Tenminste, laat ik het zo zeggen, het kan echt zoo veel erger! ;-)
Een tante van mij liep ook mee, samen met nog wat vrouwen. Deze kwam ik op de eerste rust tegen. Zij gingen vast onderweg, en later heb ik ze bijgehaald om zo met hen verder te lopen. Erg gezellig! Deze tweede 10 kilometer voerde ook weer door het bos (hoe kan het ook anders..) maar nu ook deels over een stuk heide, Het Leesten genaamd. Het was af en toe best wel een partijtje klimmen, maar dat mocht de pret niet drukken. Al kletsend kwamen we zo weer bij de rust aan.
Bij de rust een heerlijk broodje hamburger genomen, perfect! :-) Daar kwam ik naast een jongen te zitten, die ook de 30 km liep samen met z'n opa. Hij was nog maar 10, en wilde volgend jaar de vierdaagse gaan lopen. Het was z'n eerste 30 km, knap! Wij gingen weer onderweg, en opa en kleinzoon kwamen een tijdje later bij ons lopen. Samen met het jochie (Sem genaamd met een knalgroen Zoetermeer wandelvereniging jas), liepen we voorop, want hij had een lekker tempo. Hij praatte honderduit, dus die laatste 10 km vlogen zo voorbij. En dan gaat het zoal over meisjes bijvoorbeeld, of wat je later worden wilt. Weer heel erg gezellig, en ook hij liep bijna fluitend de 30 km uit. Zo onverwachts, ondanks dat ik alleen zou gaan lopen, toch een hele gezellige wandeltocht gehad. Op naar volgend jaar!

Hier nog enkele foto's:

Roparun Wandeltocht Nijmegen, 31 mei 2014, 40 km

De voeten en de benen hebben de Kennedymars erg goed doorstaan, dus er stond vandaag weer een 40 kilometer op het programma. Nu in Nijmegen. 's Morgens om half 7 op de fiets richting station Ede-Wageningen (zo'n 11km) om de trein richting Nijmegen te pakken. De start was aan de Waalkade in de Stratenmakerstoren. Zo 6 weken voor de Nijmeegse Vierdaagse is het leuk om hier te wandelen, alvast wat bekende punten uit het geheugen ophalen en alvast wat voorpret hebben :-) Zo liepen we vanaf de Waalkade richting Weurt. Onder de nieuwe brug door en langs de energiecentrale heen. Een markant punt tijdens de 4daagse. Het ging tevens over de sluis bij Weurt, waar ik tijdens de 4daagse wat minder goede herinneringen aan heb. Mede doordat ik tijdens m'n 1e vierdaagse er doorheen zat hier, alsmede mijn wandelmaten. Nu ging ik er fluitend over ;-) Vanuit Weurt ging het de uiterwaarden in, over een dijk. Het zonnetje scheen, de kerkklokken schalden over de uiterwaarden (9 uur) en de eenden kwaakten. Was echt even genieten :-) We gingen de dijk af om richting een landwinkeltje te lopen, waar we een heerlijk appeltje kregen. Even later liepen we over onverharde paden door een stukje bos, waarna we de dijk weer op gingen. De dijk werd een flink eind gevolgd, waarbij de 40 kilometer onderwijl afsplitste. De dijk af dus, langs slot Doddendaal (zie foto's). Hierna ging het richting de oversteek over de Waal. Met de brug waren ze druk bezig. Vanonder de brug waren diverse gereedschapsgeluiden te horen. Vanaf de brug was er een schitterend uitzicht over de Waal. Mede doordat de zon volop scheen, was het prachtig! Na de brug deden we Herveld-Zuid aan. Daar heb ik bij museumboerderij 'Den Tip' een heerlijke warme appelflap genomen. Erg vriendelijke mensen daar, die een praatje aangingen. Ik begreep dat we op ongeveer 18 km zaten, dus alweer bijna op de helft. Op de routebeschrijving stonden jammergenoeg niet de afstanden bij de diverse rusten.

Vanaf 'Den Tip' ging het Herveld-Zuid weer uit, waarna we als 40 km weer afsplitsten. De route ging richting strandpark Slijk-Ewijk, waar we de strandpadroute moesten volgen. Deze ging helemaal rond deze grote plas, zo'n 5 kilometer, waarna we weer terugkwamen bij het punt waar we begonnen. Mooi gebied daar, met inderdaad een mooi strand. Vanaf het strandpark ging het richting landwinkel De Grote Doorn (ik schat op zo'n 25/26 km). Hier heb ik even gerust, mede omdat we weer een heel eind over een dijk moesten gaan lopen. De beruchte dijk van de 1e dag van de Nijmeegse Vierdaagse. Heb bij deze landwinkel een heerlijk bakje roomijs/softijs genomen. Het ging zoals gezegd de dijk op, in de volle zon. Heel in de verte waren de bruggen te zien bij Nijmegen. Het ging langs camping 'De Grote Altena', waarna een stuk verder linksaf van de dijk gegaan moest worden, om zo weer een stuk door een bos te lopen. Even uit de volle zon, dat is dan wel weer even lekker :-) Een stukje dijk werd weer aangedaan, waarna we als 40 kilometer weer moesten afsplitsen om richting de Historische Tuin in Lent te gaan. Die heb ik verstek laten gaan, om vervolgens via het fietspad op de spoorbrug de Waal over te steken. Daar moesten we nog even een stukje omlopen omdat de werkzaamheden nog niet overal afgerond waren. Het ging door de gezellige binnenstad weer richting de Waalkade. Heb overigens nog nooit zo snel 40 kilometer gelopen, binnen 7 uur! Heb dan ook maar 2 korte rusten genomen, en het was prima te doen. Prachtige route overigens, een aanrader om ook eens te lopen. Bepijling had soms wel wat beter gekund, maar de routebeschrijving bracht altijd uitkomst. Nog 6 weken...

Bij de start, zicht op de Waalbrug:

Aan het begin liepen we richting de energiecentrale, onder de nieuwe brug door:

De uiterwaarden bij Weurt:

Stukje door het bos:

Slot Doddendaal:

Over de brug richting Herveld:

Kerkje in Herveld-Zuid

De strandpadroute rondom de grote plas:

Af en toe modderige paden:

Over de dijk richting Nijmegen:

Over de spoorbrug:

Sticker, armbandje en puzzel-ansichtkaart kregen we na afloop: