Op de start aangekomen, eerst maar enkele delen van m'n voeten preventief afgeplakt en de wandelschoenen aangetrokken. Ondertussen raakte ik in gesprek met 2 andere mannen, en al gauw begon een stadsomroeper te roepen dat er gestart kon worden. De eerste lus van 21 kilometer. Eerst een stuk door Zwolle, waarna we over de spoorbrug buitenaf gingen. Een hele tijd gelopen achter een man en vrouw, die hun rugtassen vrolijk versierd hadden met, hoe zal ik het noemen, kerstverlichting. Ook een tijdje met hen gekletst, tot aan de eerste rust op 9,5 km. Daar gelijk maar een heerlijke bouillon opgedronken, om zo weer op weg te gaan richting het wandelhonk. We gingen Zwolle weer in, maar opeens waren de pijlen weg. Er liep een vrouw voor me, en een hele stoet had ons gevolgd. Blijkbaar een pijltje gemist, of een pijltje verwijderd. Gelukkig stond daar een late voorbijganger, die ons op de juiste route wees, want daar (vanaf de andere kant) waren blijkbaar wandelaars langsgekomen die wel de juiste pijlen hadden gevolgd ;-) Een paar 100 meter later mistten we weer een pijl! Gelijk maar de routebeschrijving erbij gehaald, en daarmee was het zo opgelost. Het laatste gedeelte tot het Wandelhonk heb ik ook met deze vrouw meegelopen.
21 kilometer zat er dus weer op, en het ging heel goed. Weinig last van slaap, en alles voelde nog prima aan.
In het Wandelhonk even lekker onderuitgezakt een colaatje genomen, om zo weer fris op weg te gaan naar de 2e lus! Wederom was dit 21 kilometer. Weer een deel door Zwolle (hoe kan het ook anders ;-)), waarbij we langs diverse vijvers en plassen kwamen. Daar was het een nachtelijk kabaal van jawelste! Brullende kikkers waren ons hard aan het aanmoedigen. Dus de pas er lekker in tot aan de rust op 27,8 km, waar een heerlijk tomatensoepje wachtte :-) Weer op weg, langs de grote plas, naar het boerenland. Het begon weer wat te schemeren zelfs, de nachten zijn nu best wel kort. Lange rechte wegen moesten we nu bewandelen, terwijl ver achter mij wat lichtjes dwaalden van de andere wandelaars, en voor mij niemand te zien was. Af en toe kwam toch de slaap om de hoek kijken, dus soms was het even zwabberen. Waar komt die term slaapdronken toch vandaan? ;-) Ondertussen kwam er een maansikkel langzaam vanachter Zwolle omhoog. Was toch even genieten, zo midden in de nacht :-) Vlak voor de rust op 35,3 km nog even opgelopen met een andere wandelaar. Bleek ook zijn eerste Kennedymars, maar hij had heel erg last van zijn rug, dus zou stoppen na 42 km. Hem nog even aangemoedigd, en het was weer op weg naar het Wandelhonk. Het was zo goed als helder, dus het leek voorlopig mooi weer te blijven, en de nacht was ook verdwenen. De 2e lus was daarom ook zo weer gepiept, en in het Wandelhonk gelijk maar even het reflectiehesje weggedaan. Ondertussen was ik er ook achter wie een 4daagse-forumlid was, die ook meeliep (Angelique), en even op haar afgestapt om kennis te maken. Het ging toen gelukkig bij ons allebei nog heel goed.
Op naar de 3e lus, 19,8 km dit keer. Tevens de mooiste lus van die dag. Veel langs plassen en water en door het bos, tot aan de eerste rust van deze lus. Onderwijl kwam ik nog een man tegen die zich toch afvroeg wat al die mensen zo vroeg deden. Hij viel bijna achterover van de lange afstand ;-) Maargoed, hij ging nog even genieten van het uitzicht over het water, en ik moest weer door (zie foto's hieronder voor uitzicht e.d.). Na de rust ging het weer op naar een volgende rust. Het begon ondertussen wel warm te worden, en ik kreeg een dipje. Maar daar had ik algauw wat op gevonden, want al zacht fluitend op de maat van m'n looppas, vlogen de kilometers weer onder me vandaan! Op deze 2e rust van deze 3e lus kreeg ik een heerlijke banaan, daar genoot ik echt even van! De jas kon uit, dus op het t-shirt weer verder, terug naar het Wandelhonk. Dat ging op zich prima, maar m'n linkerscheenbeen begon wat te zeuren. Op het Wandelhonk aangekomen (alweer 62 km gehad), dat scheenbeen even ingesmeerd, op hope van verbetering. Gelijk even m'n voeten opnieuw afgeplakt en andere sokken aangedaan, zodat aan de laatste lus fris begonnen kon worden :-) Ohja, het frikandelletje wat ik daar bestelde, bleek van binnen nog helemaal koud! Maarja, na zoveel kilometers gaat alles er wel in ;-)
De 3e lus dan maar, nog maar 18 km tot de finish! De enige rust in deze lus zat over 10 km, maar dat wilde maar niet komen. Scheenbeen speelde toch weer wat op, er kwam weer een dip, en m'n trucje van d 3e lus werkte helemaal niet. Nouja, dan maar verstand op 0 en gaan. Gelukkig kwam ik wel in zo'n wandelritme, dat m'n scheenbeen minder gevoelig werd, maar het was even afzien. Links water, rechts dijk, meest zonnig, op zich wel mooie omgeving, maar het was alleen maar hetzelfde fietspad volgen. Maarja, zolang je het ene been maar voor het andere blijft zetten, komt de rust vanzelf, en dat was gelukkig ook zo! :P Even benen omhoog gelegd, de rust even genomen met wat koud drinken, en ik kon vooruitzien op nog maar 8 kilometer. De dip was niet helemaal over, maar wel verminderd, dus het ging redelijk vlot op weg naar Zwolle. In Zwolle even een omleiding vanwege één of ander festival. Middenin Zwolle stond een groep jongeren een klassiek muziekstuk op te voeren, als orkest met een zangeres. Mooie afsluiter zo, en het Wandelhonk was daar ook weer! 80 kilometer erop zitten in nog geen 16 uur. Ik kreeg er zelfs een gouden medaille voor, want de bronzen waren helaas op. Certificaat gelijk maar erbij gedaan, en ja, een blauw kaartje van de Kennedy Walker ook laten afstempelen. Misschien volgen er wel meer..!? Die kans is maarzo aanwezig, want heb totaal geen last meer gehad van m'n voeten of benen. Ook m'n scheenbeen niet. En stiekem, heel stiekem, heb ik al een beetje gekeken naar een volgende Kennedymars.. Dat blauwe kaartje moet toch vol gaan komen denk ik ;-)
Mooie tijd en een leuk verslag! Voorgoed verslaafd aan KM lopen!
BeantwoordenVerwijderen